PELİNCENİN GÜNLÜĞÜ

                                                    GÖZYAŞIM GİBİSİN  Yağmurların yağdığı akşam benim gözlerimden akan gözyaşımdı. Dindiremedim yapamadım. Ama hep ağladım. Dinlediğim şarkılarımda seni özlüyorsam bil ki seni yanımda istiyorum. Sen olmayınca yalnız kalıyorum. Mumlarımı yakıp şarabımı içiyorum. Hayaller kuruyorum gel gör ki kurduğum hayallerim gerçek olmayacak bunu biliyorum. Belki de sen geliyorsun aklıma bir türlü sevemiyorum seni ağlayacak olsaydım ağlardım. Gözyaşım gibisin ağlayınca geçiyor. Her aşkın masalı olmaz her bir sevdanın hikayesi olmaz sanki roman yazıyorum. Yazmak gözyaşların eseridir. Bunu sakın unutma olur mu ?  Ne güzel gözlerin var. Ben bakamıyorum sen bak benim gözlerime;             ''Gözyaşım gibisin'' sakın sen ağlama yıldızların ağlasın bazen uzaklara dalmak istersin rüzgarına kapılırsın işte böyle düşünürsün cam kenarında oturup boş boş hayaller kurarsın   Gitar çalmak istersin. Sözlerini bilemezsin sen aşkı

  ''Başarılı'' olmak deyince aklınıza ne geliyor. Çalışmak mı ? yoksa okumak mı ? ya da yazmak mı ? hangisi sen karar ver, Bana soracak olursanız okumak derim çünkü okuyunca öğreniliyor bilgi sahibi olunuyor. Öyle değil mi ?  Yazmak sahi yazmak neydi huzur muydu ? Müzik dinlemek miydi ? yoksa hayal kurmak mıydı ?  Neydi ;   ''Yazmak'' bir erdemdir. yazınca rahatlıyor. İnsan belki de yazdıklarından alıyordur. Ya da huzur buluyordur. Kim bilir hep bunu derim tabiki de ben bilirim ben okudum, yazdım, öğrendim, hayaller kurdum, müzik dinledim, yıldızlarıma baktım, kahvemi içtim. Günün birinde kurduğum hayallerimin hepsi gerçek oldu. Sadece okumak değil yazmakta önemli her yazdığın bir hikayesi bir masalı olmalı eline her defter alışında kalem tutuşunda kendini iyi hissedebiliyorsan o zaman başlarsın yazmaya             Başarmak için hiç bir engel yok    Başarmak için çok çalışmak gerek    Başarmak  demek  gelecek demektir...    Baş

                Küçüklüğümden beri Atilla Taş hayranıyım onun şarkılarıyla büyüdüm. Hiç kimse inanmıyor ama ben inanıyorum çünkü ona olan sevgim hiç bir zaman bitmedi ki şimdi bitsin onun dizilerini çok izlerdim magazin kanallarında izlerdim. Kanal 7 kanalında taş devri programını izlerdim çok gülerdim..  Şimdi ise attığı twetlerden sonra cezaevine girdi ve bir kitap yazdı. Adı da Sakıncalı Çökelek daha okumadım ama okumayı düşünüyorum onun yaşadığı hayatını anlayabiliyorum. Ama bir mucize oldu Atilla Taş Tahliye oldu. O kadar çok sevindim ki mutlu oldum ki size anlatamazdım o duyguyu Dünyalar tatlısı bir eşi var. Adı da Meltem Taş keşke yakından görme şansım olsaydı ama olmadı olsun bizde şarkılarını dinleriz bu arada ben kitabı aldığımda fotoğraf çekinmiştim twittera koymuştum güzel şeyler yazmıştım bir de ne göreyim Atilla Taş beğendi yazısını görünce şok oldum. Hiç beklemiyordum şimdi kendisi de benim gibi kitap yazarı bu yüzden meslektaşım diyorum...         Belki bir

Bak yıldızların bile yok ne yapacaksın sabahlara kadar oturup güneşin doğmasını mı ? bekleyeceksin bir fincan kahve mi ? içeceksin yoksa müzik mi ? dinleyeceksin gerekirse dinlerim. Yıldızlarım olmasa da seni hayal ederek hissedebilirim, Ben aşkı senin gözlerinde yaşıyorumdur, düşünüyorumdur kim bilir belki de hayal ediyorumdur.  Olamaz mı ? zaten benim de hiç uykum yok her an seni dinleyebilirim.......       Gözlerime yağmur yağsa hiç durmadan yağsın isterim. Yağmuru severim ama sadece kokusunu içime çekerim o an mest olmasını bilirim gel de bunu gözlerime anlat hiç dinlemez ki seni hep ağlamak ister.. Uykusu gelse de gelmese de susmayı hiç bilmez öylece dalmak istersin çok ama çok uzaklara da  gitmek istersin  Uykusuz gecelerimde seni düşünüyorum kimi düşünüyorsun diye sormana gerek te yok çünkü her gecenin bir uykusu olmalı aslında her gecenin bir hikayesi olmalı öyle değil mi ?       ''Kalbinin sesini dinlemelisin'' çünkü o kalbin melodisi olmaz

        Arkadaşlığı, Dostluğu, Başarıyı, Mutluluğu bu okulda öğrendim. Ben bazen de üzüldüğüm mutlu olduğum arkadaşlarımla gezdiğim beraber ders yapmayı özledim. Öğretmenlerimi özledim. Arkadaşlarımı özledim. Bugüne kadar hep içimde biriktiğim onca nefretimi çıkardım. Bugün anladım ki bu okul benim hayatımı değiştirdi. Ben gülmeyi, ağlamayı bu okulda öğrendim. O kadar çok duygulandım ki size anlatamam. Ben bu anı hiç bir zaman unutmayacağım..      Üzüntülerimin hepsini bir kenara attım. Çünkü bu okulda benim günlerim oldu. O günlerimi çok özlüyorum. Amasya' da eski okuluma gittim o an gözümde canlandı. Çünkü orada okudum diplomayı aldım. Arkadaşlarımı, Öğretmenlerimi o okulda tanıdım. O kadar çok ağladım ki çünkü anılarım geldi duygulandım... O okulda okuduğum için çok mutluyum. Ve de çok şanslıyım benim için önemli olan şey iyi bir eğitim alabilmektir öyle değil mi ?  Okulumu öyle çok özledim ki keşke öğrenci olsaydım okumaya devam etseydim. Ama olmadı çünkü ben okulumu